Donderdag 10 november Overpeinzingen

Donderdag 10 november Overpeinzingen

Bijna mijn hele leven heb ik Indische mensen om mij heen gehad realiseer ik mij. Het begon op de kleuterschool met Judy Zwier, tot aan het eind van de lagere schoolperiode hebben we bij elkaar in de klas gezeten, in de laatste klas zelfs naast elkaar. Dat kan ik mij nog goed herinneren want Judy rook anders, waarschijnlijk door de kruiden die haar moeder gebruikte voor die lekkere Indische maaltijden. Het was geen nare lucht maar hij was onbekend voor ons Nederlandse aardappeleters (dat was in de jaren 50-60). In die tijd waren er volgens mij maar 2 Indische gezinnen in ons dorp IJsselmuiden, hoe ze daar terecht zijn gekomen is mij onbekend.

Op het voortgezet onderwijs werd ik vriendin met Roosje van den Berg, een mooi Indisch meisje met haar tot bijna aan haar taille. Ze was een lieve, leuke meid en we zijn jaren bevriend geweest. In de 2e klas overleed haar moeder en ging ze naar een internaat. Jaren hebben we gecorrespondeert en ik heb nu nog spijt dat ik al die brieven ooit heb weggegooid. We zijn elkaar uit het oog verloren maar ik heb goede herinneringen aan haar in die tijd. Wat mij nog het meest is bijgebleven is dat ik een keertje bij haar mocht eten. Roosje kwam uit een groot gezin en iedereen zat om de tafel, er werden allerlei Indische gerechten op tafel gezet en dat soort eten had ik nog nooit gezien. Wat de boer(in) niet kent dat eet hij/zij niet ging bij mij dus ook op. Wat vond ik dan wel lekker vroeg haar moeder, rijst met boter, kaneel en bruine suiker, zei ik. Dat er hartelijk om werd gelachen ben ik nooit vergeten......

Op 16-jarige leeftijd ben ik een blauwe maandag verliefd geweest op Lode(wijk) een van oorsprong Ambonese jongen uit Zwolle. Met de liefde is het niets geworden maar hij was wel ontzettend leuk om te zien...............haha.

In 1973 ontmoetten we in Lelystad Joan en Dick waar we een bijzonder dierbare vriendschap mee kregen. Ook Joan is Indisch en met hen hebben we memorabele momenten beleefd. Een week na elkaar kregen we in juni 1974 ieder ons eerste kind, zij een dochter, wij een zoon. Heel wat bladzijden kan ik vullen met wat we samen hebben meegemaakt maar het was en is altijd ontzettend fijn om elkaar weer te ontmoeten (al jaren wonen zij in een ander deel van het land). Joan heeft veel kwaliteiten waar koken er één van is.......................

In 1982 ontmoetten we tijdens een vakantie in Spanje Freek en Ineke, een sympathiek stel met 2 kinderen wat bezig was zich daar te vestigen. Hoe vaak ga je niet op vakantie en ontmoet leuke mensen, je hebt een gezellige tijd samen en daar blijft het dan bij. Uit onze ontmoeting met Freek en Ien is een blijvende vriendschap ontstaan die wij nog altijd koesteren. De ouders van Freek komen uit Indonesië...... Bijzonder goede herinneringen hebben we aan de vakanties daar en een aantal keren ben ik in mijn uppie 2 weken te gast bij hun geweest en bleef Bert thuis bij de kids..............

Vanaf mijn jonge jaren heb ik omgang met Indische mensen, hun mentaliteit ligt mij wel. Nu ben ik voor het eerst op bezoek in Indonesië en het voelt vertrouwd, ik ken ze..........................

Ondertussen breidt de groep Indische mensen die mij omringen zich steeds verder uit, Kristel, onze dochter is verloofd met Alex wiens moeder van oorsprong Javaans is. Eric de overleden eerste man van Simone was Indisch en Lucienne waar ik al een aantal jaren zeer prettig mee samenwerk heeft Indonesische ouders..................... haar achternaam zit nog steeds niet goed in mijn systeem, ik blijf het tot mijn schande steeds verkeerd uitspreken. Ondertussen heb ik wel een lieve bijnaam voor haar maar die zal ik hier niet noemen................ die blijft geheim...

Vanmorgen werden we wakker met uitzicht op een zonovergoten tuin, wij gaan daar maar eens goed van genieten nu ik net gelezen heb dat Nederland in een dikke mist gehuld is................. Vanmiddag staat er een massage op de agenda en ondertussen gaan we ons ernstig beraden op wat we vanavond eens zullen gaan eten..... haha. Het is toch wel voor iedereen duidelijk dat wij het hier bijzonder naar ons zin hebben?

Wel zou het mogelijk moeten zijn om even in een snelle capsule naar huis te kunnen gaan, je geliefden te zien en te knuffelen, een middagje spelen met je kleinkind en dan gauw weer terug voor het relaxt doorbrengen van je laatste heerlijke vakantiedagen...................................... maar zover is het nog lang niet.