Donderdag 27 oktober De Kampong

Donderdag 27 oktober 2011 Jogjakarta

Een dagje naar de Kampong

Vanmorgen geen wake up call maar wel de wekker gezet want om 10.00u werden we in de hal verwacht voor vertrek naar de kampong. We werden zelfs voor de wekker wakker een teken dat we uitgerust zijn........ Wat ook wel een geruststellende gedachte is dat ik mij realiseerde dat wij sinds afgelopen vrijdag miljonair zijn. Je gaat pinnen en je krijgt meteen 1.5000.000, ook al zijn het rupiahs. Jammer dat dat maandag 22 november weer voorbij is maar goed voor zolang hou ik mij aan deze nieuwe status en loop met de neus in de wind...............of toch maar niet.

Het ontbijt was onovertroffen, buiten allerlei soorten luxe broodjes kon je heerlijke verse vruchten en groenten laten centrifugeren. Een warme rijsttafel staat klaar en zelfs de chocoladewaterval ontbrak niet voor de satéstokjes met fruit, lekker, lekker, lekker. Na deze verwennerij op weg met de bus naar de standplaats van ons volgende vervoermiddel, paard en wagen, ook wel dokkar genoemd daar vroeger de dokter de enige was die zich zo'n vervoermiddel kon veroorloven. Als hij dan aan kwam rijden dan herkenden ze het geluid en zeiden, de dokkar komt eraan. Ondertussen scheen het zonnetje met veel enthousiasme onze richting uit en werd het behoorlijk heet, rond de 35 gr.

De weg naar de kampong was enerverend, rijst- mais- pinda- tabaksvelden met als afscheiding bananenplanten, kokospalmen, papayabomen ik ken ze niet eens allemaal bij naam maar wat is het prachtig. Volgens mij zit het gewoon in deze mensen verankerd om vriendelijk te zijn, iedereen lacht je toe of zwaait enthousiast, De wandeling door de kampong was ondanks de extreme hitte leerzaam, ik zal een link naar foto's meesturen het is gewoon allemaal niet te vertellen.

Iedereen had uit de hotels de zeepjes, shampoo's en tandenborstels meegenomen om uit te delen. Ook hadden wij nog een doos met pennen bij ons en alles werd dankbaar ontvangen, vooral de kinderen zijn slim, op het volgende pad stonden ze weer.... Buiten de grote vlucht eenden, gek om dat te zeggen als ze op de grond lopen maar kudde, roedel of leger kan ook niet... maakte de Tofoefabriek de meeste indruk. Onder buitengewoon extreme omstandigheden maken ze van soja tofoe, wat besef je toch weer hoe bevoorrecht we zijn. Kijk maar eens naar de foto's.

Mijn schoonmoeder heeft Alzheimer en woont sinds maart in kleinschalig wonen met 6 medebewoners. Zo'n 7 personeelsleden en een groep vrijwilligers zorgen dat het ze aan niets ontbreekt. Hier zagen we een dementerende vrouw (ik dacht echt dat het een man was) onder een overkapping op een matras zitten en krijgt wel eten maar verder hebben ze geen tijd.... Ely vertelde dat deze vrouw vroeger een lappenwinkel had gehad vandaar de vele lappen op het matras waar ze zich afwisselend in wikkelde. Wat triest............ bloody hot, geen airco en persoonlijke verzorging!!

Na de wandeling door de kampong hebben we gezellig op een terras diverse hapjes gegeten, gebakken banaan, loempia's en gefrituurde sufu (als ik het goed onthouden heb). Ely nog maar eens vragen hoe het heet.

Direct naast de kampong lag een tempelcomplex gemaakt van dezelfde zwarte stenen als de Borobudur, er liggen heel wat van die complexen verspreid over het eiland, indrukwekkend. De tocht met paard en wagen terug was via een andere weg geheel in stijl, het 1 PK turbopaard liet ons de mooiste plekjes zien...

Half twee waren we weer terug in het hotel en tien over half twee lagen we in het zwembad, wat kun je daar van genieten in deze hitte. Een flinke hoosbui joeg ons om half vijf naar binnen.

Straks nog even met gevaar voor eigen leven oversteken om water te halen en dan vroeg naar bed want de wake upcall is om 4.30u, de Prambanan wacht.........................

Selamat sore


https://picasaweb.google.com/117274050567121899415/FotoSDiniDagjeKampong?authkey=Gv1sRgCOq4poCBwqX1OA#5668130934166708146

Geloof mij, Bert z'n foto's zijn fantastisch. dat album houden jullie tegoed...