Woensdag 17 februari

Woensdag 17 februari.
Het verjagen van die hogedrukgebieden, waar wij zo blij mee waren, wordt die cycloon natuurlijk niet in dank afgenomen want het heeft bijna de hele dag geregend.
Vanmorgen toen we op stonden was het bewolkt, niks mis mee, je kunt immers niet altijd zon hebben. Na een behoorlijk uitgebreid ontbijt, van het huis, hadden we besloten dat we naar Punakaiki zouden gaan. Het ontbijt bestond trouwens uit, biologische yoghurt met zelf ingemaakte vruchten en vers fruit, je kon gebakken eieren met bacon, tomaten en champignons krijgen. Kaas, zelf gemaakte jams en de honing was zelfs van eigen bijen, wat een personeel. Maar goed, de eieren sloeg ik over maar die yoghurt was heerlijk. Bert, Harry&Ina hebben het Engelse ontbijt zich goed laten smaken dus de bodem was gelegd voor een dagje Paparoa National Park in Punakaiki.
Wij wilden de beroemde Pancake Rocks met eigen ogen zien en daarvoor moesten we 65 km omhoog. Ondertussen begon het enthousiast te regenen en daar waren we niet zo blij mee. De paraplu die we al vanaf het begin meezeulen lag jammer genoeg in het appartement en daar heb je dan niet veel aan...............
Na een wandeling van 15 minuten kom je bij de gelaagde formaties van de Pancake Rocks en de holtes die er onder zijn gevormd, wat prachtig is om te zien. De dolfijnen zwommen er achter in zee en af en toe zagen we ze springen, leuk, leuk.
Bij hoogwater worden deze onderaardse holten spuitgaten als de golven onder hoge druk naar binnen stromen en met wolken spuitwater exploderen (deze regel komt uit een boek, ha ha zo veel verstand heb ik er ook weer niet van.........).
De zee was redelijk rustig, we hebben die explosies jammer genoeg gemist.
De regen kwam wel explosief naar beneden maar dat vonden wij niet spectaculair, eerder vervelend.
Daarna hebben we de Trumantrack gelopen, deze liep door het regenwoud naar een ander stuk van de Pancake Rocks aan zee. Het was even droog en dan komen die verhipte zandvliegen in grote getale je lastigvallen. Dat is dan ook het enige nadeel van dit bijzondere land, die vliegen/muggen zijn bijzonder hardnekkig en steken venijnig. Jullie moeten echt niet denken dat wij het hier zo gemakkelijk hebben, ha ha.
Bert zag ook nog een kiwi, we vlogen de auto uit om het heuglijke feit vast te leggen maar het bleek een lokale eend te zijn (eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat hij wel een beetje op de kiwi leek (zelfde kleur) maar z'n snavel was te kort), hij heeft het de rest van de dag moeten horen..........(zie foto die over 4 weken wordt geplaatst).....
Nadat wij vanmorgen Awatuna verlieten richting Greymouth moesten wij over een éénbaansbrug waar ook de trein doorheen moest. Dat geloof je toch niet, één baan voor beide richtingen en in het midden een rail. Geen spoorbomen, geen stoplichten, niets. Ik vraag me af wat je moet doen als die trein er aan komt, terugrijden als je er al half op bent of stopt de trein netjes tot de brug leeg is? Het is een vreemd gezicht die rails midden op de brug. Op de terugweg idem dito, je rijd er toch een beetje engig doorheen want stel je eens voor dat je plat wordt gereden op een éénbaans brug in Nieuw Zeeland..............en we hebben nog 3 weken.............zonde.
Op de terugweg hebben we in Greymouth gewinkeld en gegeten en de regen is niet meer opgehouden. Er valt hier 2m regen per jaar want een regenwoud zonder regen kan natuurlijk niet maar we hadden liever gehad dat de zon zijn verlof een paar dagen later had genomen.....................
Liefs van ons allemaal