Zondag 7 maart

Zondag 7 maart

Vanmorgen afscheid genomen van een unieke plek, de Takou River Lodge in Waipapa, dicht bij Kerikeri. Deze lodge op de oever van de Takou-rivier ligt temidden van een uitgestrekt gebied met weiden en bos en op korte afstand van de zee bij Takou Bay. In de brochure staat “rust en stilte overheersen”, en dat is helemaal waar, het is er heerlijk rustig. Een prachtige tuin aan de rivier, een plaats om te genieten.
Gistermiddag kwamen we terug van Cape Reinga en Bert was de auto aan het uitladen toen er een vogeltje naast hem in de boom kwam zitten. Ik stond iets verderop een foto te maken en liep terug naar de auto om wat spullen aan te pakken. Dat kleine vogeltje fladderde om ons heen en sprong steeds van tak tot tak en Bert floot zachtjes naar hem en je zou bijna zeggen dat hij antwoord gaf. Hij spreidde zijn staart als een waaier en fladderde maar om ons heen alsof hij wat wilde vertellen, wat een ongelofelijke fantastische ervaring wat zeker 10 minuten duurde. Als ik er niet bij had gestaan had ik Bert nooit geloofd.......................
Vandaag zijn we een dag met Hone op stap geweest.
Hone is een afstammeling van de eerste Maori-immigranten in het noorden van Nieuw Zeeland. In 1840 hebben zijn voorouders deelgenomen aan de ondertekening van het verdrag van Waitangi waar ik al eerder over heb verteld. Hone vertelde ons over de geschiedenis, de legenden en de gebruiken van de Maori die zich in het gebied van de Bay of Islands vestigden. Hij doet dat vanuit zijn passie, kennis en ervaring. Soms draagt hij daarbij traditionele kleding en een veer in zijn haar. De reisbeschrijving zegt verder dat je niet precies weet wat je zult gaan zien en doen, omdat een en ander afhankelijk is van het weer en de getijden.
Nou het was een bijzondere verrassing.......... we hadden om 10.00u afgesproken bij de haven in Paihia. En om die tijd stapte er een stevige Maori uit een auto in een traditionele rok met aan de onderkant allemaal veren, op blote voeten, lang haar in een knot met een kam en een veer, tatoeage op bovenlijf, rug en benen. In zijn ene oorlel zat een gat en daar stak een fluit doorheen, schitterend. We werden ook traditioneel begroet, voorhoofden en neuzen tegen elkaar, fantastisch, we hadden wel bekijks.
Op weg naar het water want we gingen een tocht maken met een waka (kano van de Maori) op de Waitangi-rivier. Alvorens we instapten eerst een les in het gebruik van de houten peddels met de daarbij behorende geluiden....... De zwemvesten aan en hup die kano in om een staaltje van ons zojuist geleerde peddelen te laten zien. Zitten we klaar om te beginnen, start zijn stuurman de motor die verstopt zat onder een jutezak, ha ha
Lekker een stukje de Bay of Islands ingevaren en daarbij heeft hij veel over de geschiedenis verteld. Terug de rivier op langs een schitterend mangrovebos waar we met de kano vlak langs de vogels gingen die hun jongen aan het voeren waren. Uitgestapt en in het bos nog een legende over het ontstaan van de wereld verteld en een uitleg over een aantal symbolen die in de palmboom terug te vinden zijn.
De lunch hebben we gebruikt in zijn persoonlijke ontmoetingscentrum waar we verwelkomt werden door zijn vrouw en kleinzoon. De voortreffelijke vissoep, salade en speciaal brood hebben we met plezier genuttigd. Na een hartelijk afscheid, voorhoofd en neuzen weer tegen elkaar, de kano weer in en alvorens we bij de auto werden afgezet nog een zij-arm van de rivier ingevaren naar een waterval. Er zijn weer heel wat foto’s geschoten...........
Het behoeft geen uitleg dat we veel bekijks hadden met die prachtige Maori voor op de boeg en een jongere achter aan het roer.
Het was een verrassende dag waar we alle vier met volle teugen van hebben genoten.
Op weg naar ons laatste verblijfadres in Matakana waarvoor we nog 185 km moesten rijden. Het was voor het eerst bijzonder druk op de weg en we waren er bijna toen er een wegomlegging was. Nou heb je hier niet zo maar een alternatief, het kostte ons ruim 50 km en een uur later voordat we weer op de juiste weg zaten. Maar we hebben vakantie dus tijd genoeg...........
Morgen een heerlijke rustdag voordat we aan de terugreis beginnen.