Maandag 18 juni 2012 Göreme

Maandag 18 juni 2012 Göreme

Een mooie reisdag brengt je naar Göreme, in het hart van Cappadocië, zegt het programma bij dag 18 van deze onvergetelijke reis. Een aardiger beschrijving dan “vandaag zit u de hele dag in de bus want we moeten 500 km rijden om op de plaats van bestemming te komen”. Het is een heel eind maar het valt mij eigenlijk best wel mee, het landschap is fantastisch, de stops zijn gezellig en we hebben een leuke groep, dat laatste is zeker een belangrijke en prettige bijdrage aan deze vakantie. Bert heeft de hele rondreis voorin gezeten op het stoeltje bij de chauffeur en Ismaïl, onze reisgids en heeft zich daar prima vermaakt. Van zijn aanbod om plaats te maken voor een ander werd weinig tot geen gebruik gemaakt.

Vandaag verlaten we Oost Turkije en vertrekken naar het midden van het land om een bezoek te brengen aan Cappadocië. Daar zijn we blij mee want vorig jaar zijn we er 8 dagen geweest maar toen bedekte een dikke laag sneeuw de karakteristieke tufstenen woningen, we zijn benieuwd.

Het weinig toeristische Oosten van Turkije was een openbaring om doorheen te rijden en om de sfeer te proeven van de verschillende gebieden en steden. Ook af en toe ruiken want de brandstofvoorziening in een groot deel van deze streek is een ware industrie..... Nederland zou in één klap van zijn mestprobleem af zijn als wij het ook op deze manier zouden doen, hahaha maar daar voelt niemand iets voor. Werkelijk bij elke huis ligt een akker waar deze mestverwerking wordt beoefend. Overal liggen de “broodjes” te drogen om genoeg voorraad te hebben om te koken en voor de extreem koude winters. Zelfs in de steden hebben we het veel gezien..... Turkije is letterlijk en figuurlijk overal in dit gebied aan de weg aan het timmeren, misschien is zonne-energie de volgende stap. Want zon hebben ze hier in overvloed gezien de ongehoord hoge temperaturen die wij mochten meemaken. De 1e 300 km waren afwisselend, het is een bergrijk gebied met schitterende valleien. In deze periode van het jaar staat alles in bloei wat het allemaal nog aantrekkelijker maakt. Hele berghellingen laten hun paarse voorjaarsgewaad trots zien en zorgen voor dat prettige voorjaarsgevoel.

Gisteren bij de Atatürkstuwdam spraken we een Turkse man die voor het eerst in het Oosten op vakantie was met zijn gezin. Hij vertelde in vloeiend Engels dat, nu het in ontwikkeling is het een goede plek is om je vakantie door te brengen. Wij zijn het daar volmondig mee eens, het is een fantastische bestemming om een paar weken doorheen te reizen. De mensen, het eten, de steden, het platteland waar de bevolking voor zijn eigen brandstof zorgt, de bezienswaardigheden, cultuur en niet te vergeten de hitte........... Het heeft er allemaal voor gezorgd dat wij een paar fantastische weken hadden. Oh ja, en ik moet niet vergeten te vertellen dat ik in het Oosten amper een dakpan heb gezien. Elk huis heeft een golfplaten dak. De oudere daken zien er roestig uit, de nieuwe glimmen zo dat je een zonnebril nodig hebt en wil je eens wat anders dan geef je hem een kleurtje, rood was favoriet. Ook de kleding van de dames is verschillend, met of zonder hoofddoek, wel of niet gesluierd, ook veel boerka's gezien in deze extreme hitte. Mannen zie je het meest, vrouwen zijn thuis bezig, denk ik.........

De lunch werd onderweg genuttigd en rond de klok van half 4 waren we in Kayseri waar Ismaïl ons de Hatun Hunat moskee wilde laten zien gebouwd in 1238. De Seltsjoekse moskeeën onderscheiden zich door het enorme aantal zuilen binnen in de moskee. Persoonlijk heb ik niets met dit soort gebouwen maar de architectuur is bewonderenswaardig. Daarna hadden we nog even de gelegenheid om het centrum van deze onverwacht moderne stad te bekijken. We stonden voor een etalage en gaven in onze moedertaal commentaar op de daarin uitgestalde sieraden (de enige etalage waar wij voor stilstaan....hahaha) en werden aangesproken door een meisje van Turkse afkomst uit Nederland en haar Turkse nichtje. Ze was helemaal verbaasd om Nederlands te horen spreken in deze stad waar zelden of nooit toeristen komen. Wij wel dus en het werd een gezellig gesprek met Cansu (spreek uit:Djansoe) uit Amersfoort. Het Turks waarmee Jan&Lidy het gesprek vervolgden maakte haar helemaal sprakeloos, hahaha. Grappig dat mensen hier het bijzonder vinden dat Nederlanders hun taal spreken. En wij............ wij genieten alleen maar van de voordelen, hahaha.

We reden langs Erciyes, de grootste vulkaan van het land met zijn besneeuwde top. Hij heeft een tijdje met ons meegereisd want we zijn er helemaal omheen gereden en hebben hem van alle kanten kunnen bewonderen. Ons bed staat vannacht in hotel Gomeda in Ürgüp, een plaatsje in Cappadocië. Het Kral hotel (van dezelfde eigenaar) was verhuurd voor een bruiloft dus konden wij vertrekken naar hotel Gomeda, dat zal wel Turks zijn als je het beter kan verkopen dan doe je dat. Gelukkig zorgen ze wel voor een alternatief anders hadden we de nacht noodgedwongen moeten doorbrengen in zo'n typische tufstenen paddestoel.................... ook niet verkeerd hoor.

Vandaag hebben we het Oosterse gedeelte verruild voor het klassieke deel.