Zondag 28 februari

Zondag 28 februari
Vanmorgen liep om 6.30u de wekker af want om 8.00u moesten we in de auto zitten voor de Urewera Boomplantwandeling.
Vandaag was ook de dag dat Bert en ik elkaar 38 jaar geleden het ja-woord hebben gegeven en om dit heuglijke feit te vieren mochten we bomen planten (toevallig was dit geboekt op deze dag.............)!!
Om 9.00u hadden we afgesproken met Joe Doherty, een bijzonder sympathieke man die lid is van de plaatselijke Maori-gemeenschap, waarvan de voorouders gedurende honderden jaren in dit gebied hebben gewoond. We begonnen met een kop thee/koffie bij Joe en Joanne en hun 2 kinderen thuis, ook maakten we kennis met Joe’s 88-jarige moeder (een prachtige Maori-vrouw) die bij hun woont.
Joe heeft ons meegenomen naar één van Nieuw Zeelands mooiste regenwouden. ’s Ochtends wandelden we door het Whirinaki-woud, waarbij hij verhalen en legenden van de Maori vertelde, o.a. ook over de rol die bomen in het leven van de Maori spelen en waarom ze heilig zijn.
Het was een prachtige wandeling en we genoten van de verhalen en prima uitleg over de bomen en planten die we zagen.
We hebben geluncht bij de Mangamate waterval. Joe en John, een stagiair uit New Caledonië, maakten de lunch klaar en ondertussen bekeken wij (we waren met 3 stellen) de waterval. Nou wilde ik wel een foto met die prachtige waterval als achtergrond, de anderen waren alvast teruggelopen.
Bert “adviseerde” om op een steen in het water te gaan staan voor een “worldpressfoto”. Dat leek mij nou niet zo verstandig (dan maar geen prijs) maar ja, het was tenslotte onze trouwdag, dus laat ik hem nou eens een keer terwille zijn. Ja, en toen wilde die steen niet meewerken, ik gleed uit en verdween zo de rivier in, kleddernat tot aan mijn kruin, niks ha ha.
Bert had net een foto gemaakt en keek naar het resultaat, hij keek op, weg Dini!!!! Hij durfde niet te lachen, en dat was nou weer heel verstandig!!
Ruim 100 km verwijderd van droge kleding en niets bij je.................. Bert heeft mij eruit geholpen en we keken elkaar aan en hebben vreselijk geschaterd. Broekspijpen losgeritst, shirt en sokken op de motorkap laten drogen maar ik weigerde de rest uit te trekken!! Gelukkig was het warm en in de loop van de middag droogde ik redelijk op.
Onze 38-jarige trouwdag vergeet ik nooit meer. Zien jullie mij als een verzopen kat lopen naar de anderen om te lunchen, ha ha
Mangamate betekent zoiets als “make yourself better”. Er werd veel in die rivier gezwommen en de Maori geloven dan ook dat het water je gezonder maakt. Nu maar hopen dat die onderdompeling resultaat heeft..............
Na de lunch de kletsnatte schoenen weer aan en zittend op een plastic zak in de auto op weg naar de plaats om aan de slag te gaan met het planten van de inheemse boompjes. Wij dachten bomen te planten op een vlak, kaal stuk land maar dat was niet zo. We zijn een stuk het regenwoud ingewandeld en daar tussen de palmen hebben Bert en Harry ieder 6 bomen geplant.
De Matai, Rimu en Miro, waarvan enkele in 1000 jaar uitgroeien tot volwassen woudreuzen. Het was een prachtig gezicht die mannen zo intensief bezig te zien met het planten voor het nageslacht. Wij, de dames moesten dat natuurlijk vastleggen voor datzelfde nageslacht!!
Nadat alles naar tevredenheid was geplant, water gegeven en met de GPS de coördinaten van elke boom was vastgesteld vertrokken we naar de bushkamp voor een drankje. Daarna naar Joe’s huis voor het uitreiken van de certificaten en na een kop thee/koffie en heerlijk zelfgebakken koeken op weg naar ons logeeradres.
Na een verkwikkende douche smakelijk gegeten bij de Thai in Rotorua.
We beschikken over een wasmachine en droger en daar hebben we dan ook dankbaar gebruik van gemaakt.
Oh ja, ik heb niets gebroken behalve mijn trots....................