12 t/m 14 februari

Hallo allemaal,

Afgelopen dagen geen bereik met de telefoon gehad en geen Wifi, moeilijk hier in nieuw Zeeland. Maar dat geeft niet nu hebben we weer de mogelijkheid om een verslag te versturen. Liefs van ons allemaal.

Vrijdag 12 februari.
Gistermiddag onze eerste rustige middag van deze vakantie in de tuin van de cottage door gebracht. Het was behoorlijk warm maar op de veranda was het prettig vertoeven met een goed boek. In de namiddag op ons gemak naar Te Anau om even het verslag te versturen en om te eten.
De auto weer vol getankt voor de rit van vandaag naar Makarora en daar zijn we nu, in een gezellig ingerichte huisje.
Vanmorgen begonnen we om 8.30u aan een rit van een kleine 300 km naar bovengenoemde bestemming. Hemelsbreed viel de afstand nog wel mee maar er gaat geen rechtstreekse weg naartoe dus eerst zo'n 100 km naar rechts en dan pas naar boven. Maar dat was absoluut niet erg want wat was het weer een ongelofelijk mooi gebied waar we doorheen reden. De zon scheen volop en dan zijn die gladde meren net spiegels, mooi mooi mooi en wat een verscheidenheid aan bergen. Beboste-, met beemdgras begroeide, donkere kale met sneeuw bedekte bergen en dan die verschillende kleuren, je wordt er stil van.
In Arrowtown, een voormalige goudstad hebben we onze benen gestrekt en meteen maar even gezellig gewinkeld. De weg voerde ons door de Crown Range Summitpass die pas in 1860 ontdekt werd, geweldig. Onze 2e stop was in Wanaka waar we een heerlijk footlong broodje hebben gegeten met uitzicht op het meer.
We hebben alle 4 veel te veel gekocht en oh oh die kilo's, wat moeten we nu weer achter laten om toch maar onder het juiste aantal kilo's te blijven? Bert neemt op het eind van de vakantie maar weer afscheid van een paar schoenen die dan wel versleten zullen zijn maar of dat genoeg is!!!!!!
We maken natuurlijk veel te veel foto's en Bert en ik kunnen moeilijk wat weggooien want elke foto is gewoon een ansicht op zich. Harry doet dat veel beter, hij wil zo'n 1500 foto's in deze vakantie maken en bewaard de mooiste en verwijdert de rest. Zoveel per dag en niet meer, knap hoor. Maar goed wij zoeken ze uit als we weer thuis zijn en kunnen daar avonden van genieten maar weggooien moeten we..............
Makarora is geen stad maar een weg met een benzinepomp en een camping/café/restaurant waar we vanavond hebben gegeten. Op die camping veel jongelui, groepen, bijv. een groep tandartsen in opleiding uit Dunedin en werkelijk allerlei soorten van mensen, prachtig.
In de bar naast het restaurantgedeelte zat een blinde countryzanger en hij deed dat nog goed ook. Het was in ieder geval reuze gezellig en we zongen met enthousiasme al die nummers mee. Er staat een houtkachel in het huisje en het duurde niet lang of onze 2 pyromanen zagen perspectief!!! De één wist het nog beter dan de ander, ha ha. Harry hout klein hakken en nadat de brand er in zat mocht Bert blazen, we stonken de tent uit................ maar wel gezellig.
Zaterdag 13 februari.
Vannacht heeft het de hele nacht geregend en nog hard ook. Dus vanmorgen lange broek en een dik vest aangetrokken voor de geplande wandeling. Links van ons pad zit de info en eerst daar maar eens heen om te informeren op welk traject wij ons vandaag gaan inspannen. Ondertussen ging de zon schijnen en de broeken werden afgeritst en de vesten uit. Dat was achteraf niet zo'n goed idee want de zandvliegen en muggen hadden vrij spel. Je kunt je nog zoveel met Deet insmeren maar daar hebben die krengen lak aan, je wordt werkelijk lek geprikt. Vooral Bert was de pineut, de vol bloed gezogen insecten plukte je gewoon van hem af.
We hadden besloten een wandeling van zo'n 4 uur te maken en die ging naar de Bleu Pools en The Young Valley. Een stukje regenwoud, veel water, 3 hangende bruggen, open weiden, het was weer een prachtige ontdekkingstocht. Er zitten hier zo'n 51 verschillende soorten vogels waaronder een paar zeldzame, die alleen hier voorkomen. Prachtige geluiden maar ze zijn moeilijk vast te leggen, klein en ongelooflijk snel, maar het is de mannen met veel geduld weer gelukt een paar mooie kiekjes te maken.
Om een uur of half vier waren we weer thuis en Bert ging weer op vogeljacht, Ina ging internetten en bij Harry en ik vielen al gauw de luiken dicht............. het zit in de familie. Bij het nalezen merkte Harry op dat hij aan het mediteren was, ik dus ook......
Vanavond weer voor een heerlijk diner naar het naastgelegen restaurant en daarna wel voldaan een wandeling over de camping gemaakt. De overhangende takken van de pruimenboom van de buren zijn inmiddels kaal, tjee wat smaken die Nieuw Zeelandse steenvruchten lekker.
De kachel trekt goed, je wordt er rozig van, straks lekker slapen want morgen gaan we op weg naar de Franz Josef gletsjer, een rit van zo'n 230 km.
Zondag 14 februari.
Vanmorgen waren we al vroeg op pad, om 8.15u zaten we in de auto, op weg naar Franz Josef. In het boek stond vermeld dat er diverse bezienswaardigheden waren op de Glacier Highway. Het is trouwens de enige weg die naar onze volgende bestemming ging... dus veel keus hadden we niet, gelukkig maar. De eerste bezienswaardigheid kwam al gauw, de prachtige begroeiing en bebossing langs de kant van de weg. Even een foto, ik deed het raam open en Harry liet z'n deur open staan. Dat was geen goed idee want binnen no time zat de hele auto onder die hele kleine zandvliegjes en die kunnen venijnig steken. Je had ons moeten zien toen we instapten, wat een ellende, krijg ze er dan maar eens uit................ ha ha.
Het eerste gedeelte van de weg liep langs het strand en dat is natuurlijk altijd een mooi gezicht. Halverwege lag een groot gedeelte helemaal vol met drijfhout en daar zijn door de voorbijgangers de mooiste kunstwerken van gemaakt. Het was heel bizar en surrealistisch maar wat een schitterend gezicht met die golven op de achtergrond. De bomen die aanspoelen zijn op zich al een kunstwerk, glad geschuurd door het zoute water. We hebben er met plezier naar gekeken. Als we thuis zijn zullen we de foto's achteraf nog toevoegen, jullie houden ze tegoed.
We hebben nog een korte wandeling gemaakt door een regenwoud naar een lookout op de Fox Glacier, mooi dat blauwe gletsjerijs. Na een paar kilometers kwamen we uiteindelijk bij de gletsjer zelf terecht en na een wandeling van een half uur hadden we een prachtig gezicht op deze snel terugtrekkende gletsjer.
Franz Josef is een klein stadje wat helemaal gevuld is met toeristen, je weet niet wat je ziet. Bussen vol en het valt me op dat er ontzettend veel toeristen uit Azië dit land bezoeken. Er zijn heel wat één baans bruggen die we passeerden op deze weg en na de eerste hadden we de auto geparkeerd en waren de brug halverwege teruggelopen om een paar mooie foto's te schieten. Terwijl we daar mee bezig waren kwam er een bus met Chinezen aan waarvoor we echt strak tegen de railing moesten gaan staan. We werden vriendelijk toegewuifd door de Chinese chauffeur en net toen we op weg terug waren naar de auto kwamen alle inzittenden van die bus de brug opgewandeld, levensgevaarlijk maar wel grappig. Morgen gaan we een helihike doen op de Franz Josef gletsjer, we worden met een helikopter boven op de gletsjer neergezet en daar gaan we 2 uur wandelen onder begeleiding van een gids, daarna brengt de helikopter ons weer terug, we zijn benieuwd.............. Vanavond lekker gegeten in één van de vele restaurants en nu is het 19.00u en genieten we nog een tijdje na in onze prima accommodatie..