Maandag 11 juni 2012 Ararat en Dogubeyazit

Maandag 11 juni 2012 Ararat en Dogubeyazit

Het hotel in Kars was al voor een deel gerenoveerd en wij zaten gelukkig in dat gedeelte. Het ontbijt was ook aan een renovatie toe maar daar waren ze nog niet aan toe gekomen. Gisteravond hadden we zo zwaar getafeld dat het niet zo erg was dat van het ontbijt alleen de kaas en komkommer er lekker uitzagen. Om half negen vertrokken we richting Dogubeyazit (uitspreken do-oebeejazit met de klemtoon op de oe) een grensstad nabij Iran waarvoor we ruim 200 km moesten rijden. Het was aan de slechte weg duidelijk te merken dat we in een grensgebied waren wat minder bevolkt is. Nog steeds een geweldig gebied om doorheen te rijden, Armenië aan de overkant van de kloof en af en toe stoppen voor een kudde koeien of, schapen die over de weg lopen, vaak vooraf gegaan door ezels en soms sluiten twee honden de kudde. Alleen 's zomers verblijven de kudden op deze hoogvlakte, voor de winter gaan ze weer naar beneden. De hoogvlakte was weer schitterend en je kunt zien dat hier dezelfde liefdevolle Architect bezig is geweest want er waren hier gedeelten waar de bergen bijna dezelfde kleuren hadden als de Painted Dessert in West-Amerika.

Even een rectificatie, in het overgeschreven stukje van gisteren had ik geschreven “paleizen reizen op vanuit het vlakke, weidse landschap” maar jullie weten allemaal dat paleizen niet reizen, ze rijzen op vanuit het vlakke, weidse landschap. Alhoewel als je eraan komt is het net of ze je tegemoet komen, dan is het toch een beetje 'reizen', hahaha.

Rond de klok van 12 uur kwamen we aan bij het hotel Golden Hill in Dogubeyazit, een Koerdische stad, inchecken, snel wat kleding wassen en hup de bus weer in naar het centrum om te lunchen. Wij hebben een paar broodjes gekocht en we konden tot 14.30u door de stad slenteren want om die tijd stonden er 2 kleinere busjes klaar om ons naar een berg tegenover de Ararat te brengen alwaar een klein informatiecentrum is over de eventuele vondst van de ark. Of er nou wel fragmenten hout van de ark zijn gevonden of niet het was leuk om er even een kijkje te nemen. We hadden er in ieder geval een prachtig uitzicht op de grootste van de 3 bergen van de Ararat met zijn 5165 meter hoge, altijd wit besneeuwde top maar die was volledig omhuld door wolken. Daarna verder richting de Iranese grens en voor die grensovergang stond een file van 9 km vrachtwagens 2 rijen breed om naar Iran te gaan.
We reden er voorbij en vlak voor de overgang sloegen de busjes af en 2 wachtposten later kwamen we bij een enorme krater die is ontstaan door een meteorietinslag ruim 40 jaar geleden. Leuk zo'n gat maar de omgeving was veel mooier. Beneden in de vallei zag je de Iranese dorpjes liggen en dat is toch wel een gek gevoel daar zo dicht bij te zijn. Iedereen was nog driftig aan het fotograferen toen er een soldaat aan kwam met de mededeling dat we de wachtposten niet mochten fotograferen en dat we de foto's daarvan moesten verwijderen. "Wij niet begrijpen" hebben we gezegd................. haha nee hoor, we hebben beloofd daar geen foto's (meer) van te maken. Terug naar de grensovergang voor nog een paar foto's en daarna op weg naar het hotel. Onderweg nog gestopt voor een fotoshoot van de immer fotogenieke Ararat maar hij gaf maar een puntje prijs van zijn top, hij was en bleef in de wolken...
We stappen uit voor het hotel en Bert liep nog even naar de parkeerplaats achter het hotel voor 'nog' een foto van de berg, zijn de wolken grotendeels verdwenen................... iedereen als een gek weer aan de slag want dat duurt natuurlijk niet zo lang. Honderden foto's hebben we vanmiddag gemaakt van die berg, berg met wolken, berg met veel wolken, berg met minder wolken en berg met zichtbare top door de wolken, iedereen heeft het er behoorlijk druk mee gehad............zijn we terug bij het hotel,trekken de wolken opzij, hahahaha.
Dit hotel heeft een dakterras en daar zijn we met Henk en Simone gebleven tot zonsondergang, lekker onze meegebrachte broodjes opgegeten en maar genieten van die wolkeloze Ararat en de magnifieke zonsondergang was een cadeautje.